کاتالیست های فلزی

ترکیبات آلی-فلزی به عنوان کاتالیزور‌های واکنش میان ایزوسیانات و هیدروکسیل استفاده می‌شوند.

Rn Sn X(4-n): ترکیبات چهار ظرفیتی می باشند که
R: یک گروه هیدروکربنی
X : اتم هالوژن یا یک گروه کربوکسیلاتی است که اثر کاتالیستی بر واکنش یورتان دارد.
اثر کاتالیستی ترکیبات آلی فلز بخاطر تشکیل کمپلکس با گروههای ایزوسیانات و هیدروکسیل ها می‌باشد. در مطالعه‌ای توسط بریتین و گمین‌‌هارت کاتالیزور دی بوتیل تین دی‌لورات به عنوان کاتالیزوری شناسایی شد که در کمترین زمان منجر به ژل شدن واکنش میان گروه‌های ایزوسیانات و هیدروکسیل می‌شده‌است.
به طور کلی بر اساس نظر برخی از محقیقن کاتالیزور‌ها به سه دسته تقسیم می‌شوند: دسته اول کاتالیزور‌ها بر‌پایه‌ی آمین‌های نوع سوم هستند، این دسته از کاتالیزور‌ها تاثیر زیادی بر افزایش سرعت واکنش‌دهی ایزوسیانات آلیفاتیک در مقایسه با ایزوسیانات آروماتیک با هیدروکسیل ندارد اما به طور کلی آمین ها جزء کاتالیست‌های رایج در واکنش دهی ایزوسیانات با الکل‌ها هستند. رایج‌ترین آن‌ها آمین‌های نوع سوم می‌باشند. بویژه 1و4‌دی‌آزوبی سیکلوهگزان و دی بوتیل‌تین‌دی‌لورات و قلع اتیل‌هگزانوئات .
دسته دوم کاتالیزور‌های شامل قلع دو‌ظرفیتی ، بیسموت و آلی-قلع می‌باشند. این دسته سرعت واکنش‌دهی ایزوسیانات‌های آلیفاتیک با گروه هیدروکسیل را بیشتر از ایزوسیانات‌های آروماتیک‌ها افزایش می‌دهد. نهایتاً در حضور این نوع کاتالیزور‌ها سرعت واکنش‌دهی با گروه‌ هیدروکسیل، برای ایزوسیانات‌های آلیفاتیک و آرماتیک تقریباً برابر می‌شود. دسته سوم کاتالیزور‌ها شامل روی، کبالت و آهن است که سرعت واکنش ایزوسیانات با گروه هیدروکسیل را به مراتب بیش از دسته دوم افرایش می‌دهد.

Amine Catalyst
Molecular Sieves
Menu